یک راننده‌ی جوان فرانسوی در فیسبوک خود اطلاعیه‌ای می‌دهد و از مردم می‌خواهد در اعتراض به افزایش قیمت سوخت واکنش نشان دهند و یک طومار را امضا کنند. این اتفاق در ماه مِی می‌افتد و تا ۲۲ اکتبر که روزنامه «لوپریزین» از اقدام این راننده جوان که یک دختر ۳۲ ساله است گزارشی منتشر می‌کند، به این درخواست ترتیب اثر داده نمی‌شود. بعد از آن مردم گروه‌هایی را تشکیل می‌دهند و از این حرکت حمایت می‌کنند. مردمی که در کشورشان خود را به حاشیه رانده شده میابند در اعتراض به افزایش هزینه‌های زندگی با این جریان همراه می‌شوند. بدین ترتیب یک جریان خودجوش مردمی شکل می‌گیرد. این حرکت اعتراضی در واقع به افزایش مالیات بر سوخت‌های فسیلی و خودروهای مصرف‌کننده‌ی آن وضع شده است، که در راستای کاهش گازهای گلخانه‌ای و حفاظت از محیط زیست قرار دارد؛ گفته می‌شود قرار است درآمد حاصل از این مالیات‌ها در بخش‌های فوق هزینه شود اما همانطور که وزیر پیشین محیط زیست فرانسه معترف است، این افزایش مالیات به افراد کم‌درآمد صدمه می‌زند بنابراین سوای اهدافی که این جنبش دنبال می‌کند یک حرکت مردمی از سوی طبقه‌ی فرودست است که برای ما درس‌هایی دارد. ۱_نماد این جریان یک جلیقه زرد رنگ است. قانونی وجود دارد که از رانندگان فرانسوی می‌خواهد هر جا اتومبیل آن‌ها خراب شد، در شرایط اضطراری، یک جلیقه زردرنگ بپوشند و منتظر کمک بمانند. این جلیقه کمک کرده تا این جنبش راهبندان‌های کمرشکنی را ایجاد کند! ۲_تمام هماهنگی‌ها از طریق اینترنت، فیسبوک اینستاگرام و دیگر شبکه‌های اجتماعی صورت می‌گیرد. زیرا جنبش جلیقه زردها برخلاف سایر جنبش‌ها خاستگاه حزبی ندارد در نتیجه رسانه و تریبون ندارد و نمی‌خواهد داشته باشد. ۳_ جلیقه‌زردها عملن در مجلس نماینده‌ای ندارند و نظرسنجی‌ها نشان داده در انتخابات شرکت نمی‌کنند مانند مردم ایران در قیام فرودستان که نه در ردیف اصلاح‌طلب ها و نه در ردیف اصولگرایان و نه سایر احزاب فرمایشی قرار می‌گیرند. ۴_جلیقه‌زردها در برابر حملات پلیس از یکدیگر دفاع می‌کنند. ۵_جلیقه زردها چهره‌ی سیاسی ندارند. اخیرن یک زن خانه‌دار ۵۱ ساله به نمایندگی از این جنبش سخنرانی کرد این یک حرکت مدرن است که نشان می‌دهد آنچه در جنبش های مردمی مهم است لیدر یا رهبر نیست؛ ایده مهم است نه افراد. بنابراین دنبال پیشوا و رهبر گشتن باعث می‌شود اگر رهبر اشتباه کند جنبش منحرف شود. ۶_ جلیقه‌زردها تفاوت‌هایی نیز با ما دارند آن‌ها در فرهنگی بزرگ شده‌اند که بر سردر کلیساها، هنوز شعارهای انقلاب فرانسه گرامی داشته می‌شوند تا کلیسا به مکانی برای آرامش بدل شود و شعارهای آزادی‌خواهی هنوز مانا باشند . برخلاف مساجد ایران که به ایرانی فن تن‌سپردگی و سرسپردگی می‌آموزند و فرهنگ پس از انقلاب از شعارهای انقلاب ۵۷ یعنی آزادی و رهایی از حکومت ارباب رعیتی فاصله گرفت. ۷_در کشور فرانسه نهایت خشونت پلیس استفاده از آب‌پاش و گاز اشک‌آور است و پلیس مردم را به گلوله نمی‌بندد از این رو در ایران می‌توان با حرکت‌هایی مثل حمایت از #از_فروشگاه_کوروش_نخرید ضربات جدی به منابع مالی سپاه را آغاز کرد ۸_جلیقه‌زردها از هر نوع اندیشه و تفکر و نژادی هستند حتی بعضی از آن‌ها مانند پریسلیا لودوسکی آغازگر جنبش یک مهاجر هستند در جنبش آنان فقط هدف مهم است و افراد با خاستگاه‌های متفاوت هدف واحدی را در جهت منافع همگانی دنبال می‌کنند
