خامنه‌ای و خمینی هر دو از مردم می‌گویند. حتی رضا پهلوی و تمام مثلن مخالفان داخلی و خارجی سنگ مردم را به سینه می‌زنند. به قول علی عبدالرضایی وقتی دو گروه به ظاهر مخالف سنگ یک چیز را به سینه می‌زنند باید از آن ترسید. برای همین ما می‌گوییم مرگ بر مردم. ما از مرگ مردم می‌گوییم نه برای از بین بردنش بلکه برای زایشی نو و برآمدن مردمی که شبیه مردم این ۱۴۰۰ سال نباشند. ما از مردم ایرانارشیست می‌گوییم. میشل فوکو عقیده داشت که قدرت در همه‌جا حضور دارد نه به این خاطر که در همه‌جا هست بلکه به این دلیل که از همه‌جا سرچشمه و نیرو می‌گیرد. بی‌خود نیست که در هر انتخاباتی حکومت‌ها سعی می‌کنند اکثریت را وارد میدان کنند و حتی برایشان اهمیت ندارد که به چه چیزی رای می‌دهند. حضور مردم به آن انتخابات مشروعیت می‌دهد و در نهایت قدرت مستقر را تثبیت می‌کند. بی‌شک مردمی که بین بد و بدتر انتخاب می‌کنند درکی از دمکراسی ندارند. آن‌ها مردم فریب هستند و با بازی رسانه‌ها مدام شکل عوض می‌کنند. رسانه که وظیفه‌اش آیینه گردانی بود حالا بدل به تریبونی شده که گفتمان‌های خاصی را تبلیغ کند. کار رسانه تصمیم سازی نیست. ژورنالیست وظیفه دارد به عنوان ذهن بیدار جامعه مدام پرسنده باشد و گفتمان‌ها را به چالش بکشد نه آن‌ها را در ویترین قرار داده به تبلیغ آن‌ها بپردازد. آن‌هم با حذف باقی گفتمان‌هایی که مخالف قدرت مرکزی هستند. این روزها رسانه‌ها به چیزی جز فیک‌سازی مشغول نیستند برای همین جامعه‌ای که از پشت تریبون‌ها بیرون آمده است قدرت تصمیم سازی ندارد و اگر در انتخاباتی شرکت می‌کنند فقط همان چیزی را انتخاب می‌کنند که رسانه‌ها تبلیغش کنند. مردم ایرانارشیست تصمیم ساز هستند. دمکراسی فقط در مورد قدرت انتخاب بین این و آن نیست. دمکراسی یعن اینکه ما قدرت خلق موقعیت داشته باشیم. مردم مظلوم، مردم مفلوک، مردم انتخاب هیچ ربطی به مردم مبارز ندارند. مبارزه با مرثیه خوانی و نوحه سازی تفاوت دارد. مردمی که حتی اعتراضشان با آه و ناله عجین شده و مدام حسین صحرای کربلا را در ذهن‌ها تداعی می‌کنند تا بتواند در نهایت از قدرت گدایی کنند ربطی به مردم ایرانارشیست ندارند. خواست‌های ماست که انگیزه‌ای برای مبارزه مهیا می‌کند و برای رسیدن به این خواست‌ها ما از کسی گدایی نمی‌کنیم بلکه به سمت آن خواست حرکت می‌کنیم. خواست ما زمانی دنیا را تغییر خواهد داد که برای به دست آوردن آن بجنگیم. این جنگ بی‌شک آرام و نرم نخواهد بود پس مردم ایرانارشیست مردم استخاره نیستند. ما دنبال مردم سازش نیستیم. مردم توسری خوری که در برابر ظلم سکوت می‌کنند ربطی به ما ندارند ما به صورت سوبجکتیو مرگ چنین مردمی را اعلام می‌کنیم تا مردمی پیشرو را صدا بزنیم. باید این مردم مفلوک را کنار زد و به مردمی تازه رسید و از خاکستر ققنوس باید مردمی پیدا شود که اشتباهات گذشته را انجام ندهد و تنها بتواند یک چیز را در مردم ایران تغییر دهد که بی‌شک آن یک چیز همه‌چیز است.
“تحریریه وبسایت ایرانارشیسم”
